Rozdział I – Nadal nic? – Nic – potwierdził Avero. – Zupełnie jak w Gadvaar. Usiadł ciężko na wąskim łóżku w kwaterze Sandoka Aranhyra i ścisnął rękami skronie, jakby próby nawiązania telepatycznego kontaktu ze żmijunem skrajnie go wyczerpały. Dax od zeszłego wieczora pozostawał poza jego zasięgiem; Eurein widziała, że doprowadza to jej mężczyznę na skraj…
„Strach przybiera wiele form. (…) Czasem wzbudza go wspomnienie obietnicy, co czeka twych najbliższych, jeśli nie wykonasz rozkazu, przy którym lepiej byłoby rzucić się na miecz. A czasem wystarczy widok pasma czerwonozłotych włosów w dłoni wroga.” Spiskowcy przygotowują sie do zadania królowi i jego zwolennikom ostatecznego ciosu. Avero i Eurein, podobnie jak ich przyjaciół, czekają…
Krótko: będziemy tam: ja i Feranos na stoisku 158 🙂
(…) Ten koń zjawił się jak cień wyjęty z otchłani, jakby jakiś bóg wyciął z materii nocy kształt zwierzęcia i umieścił go w świecie ludzi. Jak demon. Savander ściągnął wodze i zatrzymał własne zwierzę zaledwie kilka sążni przed thaiggiem, który właśnie zajechał mu drogę, wstrząsając grzywą i parskając w podnieceniu przypominającym bojowy szał – jakby…
Wspomnienie z Pyrkonu. „Jestem Tessaro” otrzymało wyróżnienie za fantastyczną bohaterkę w pyrkonowym konkursie „Fantastycznie utalentowani” To zaszczyt znaleźć się w tak znamienitym gronie fantastycznych autorek i autorów. Dla mnie ważne jest również to, że zostały docenione książki autorek i autorów niezależnych. Pozwoliło mi to nabrać pewności, że kroczę dobrą ścieżką. Tak, self-publishing można (I należy!)…
Kasaar wspiął się na dach królewskiej rezydencji Vesaroeth, by odetchnąć powietrzem wolnym od smrodu i duchoty miasta, które teraz przypominało zwiniętego w kłębek drapieżnego kota. Miejsce, które wybrał, powinno zapewnić mu odrobinę samotności, by mógł pomyśleć w spokoju. Tak się jednak nie stało. Ktoś przyszedł tutaj przed nim. Amain uśmiechnął się ze współczuciem. – Ciężka…
Moja odskocznia: opowieść o Teri z Adeny, dalszoplanowej bohaterce „Prawa łaski”. Tu scena egzaminu. Plus wprawka w rysowaniu po nieprzyzwoicie długiej przerwie 😉
– Na bogów, Savander, uprzedzaj, zanim się zjawisz. – Książęcy sekretarz z dezaprobatą przewrócił oczami, gdy najemnik wparował do jego kancelarii. – Twoi pachołkowie za każdym razem twierdzili, że jesteś zajęty – warknął przybyły. – Bo jestem. – Devan demonstracyjnie otworzył przed sobą opasły kodeks, sięgnął po plik świeżych pergaminów i zanurzył pióro w kałamarzu.…
– Łapy przy sobie. – Sav delikatnie, lecz stanowczo chwycił nadgarstek kupca z Vaaren, gdy ten wyciągał rękę w stronę zaaferowanej dziewki, która usiłowała nadążyć za zamówieniami. – Teri jest niema, ale nie głucha. Rzeknij jej, panie, czego ci trzeba, a wkrótce ci to przyniesie. Kupiec skrzywił się, jakby chciał rzucić jakiś niewybredny komentarz, jednak…
Następnego dnia znów wezwano go do księżnej. Tym razem jego przewodnikiem – zamiast kordonu zbrojnych – był szczupłej budowy dworzanin w średnim wieku, odziany w strój w zielono-złotych barwach Ceverde, z wyszytym na tunice herbem księżnej. Jasne, niemal białe włosy i intensywny błękit oczu sugerowały pokrewieństwo z mieszkańcami Sardii, choć wymowa książęcego wysłannika była pozbawiona…
